Maya...

Yine uzun süre uzak kaldım buralardan... O kadar kızıyorum ki kendime... İşler yüzünden başım öyle kalabalık oluyor ki. Akşam eve geldiğimde perişan bir halde seriliyorum yatağa... Ama bugün çok özel ve önemli bir gün. Dünya Hayvanları Koruma Günü... Ve tüm yorgunluğuma rağmen burada sizlerle onun hikayesini paylaşmak istedim... Belki bu güzel ve özel anlamlı günde onu sıcak bir yuvaya kavuşturabiliriz...

Maya... Henüz 7 aylık bir labrador - golden retriever kırması... Bu minik canın hikayesi pek çok canla aynı aslında... Minik tostoparlak sevimli bir yavruyken onu alan sahibi, büyüyüp kocaman bir kız olunca ona bakmanın zorluklarını gözünde onunla birlikte büyütmüş... Ve onunla yolları ayırmaya karar vermiş... Ama işin acı yanı 3 ay baktığı bu canı onunla yaşamak isteyecek biriyle buluşturmak yerine kolay yolu seçmesi olmuş... Bir sabah tatile çıkmadan hemen önce Maya'nın tasmasını boğazından çıkarmış ve onu evin bahçesine bırakmış... Yoluna devam etmiş gitmiş... Ama Maya'cık yoluna gidememiş. Çünkü onun bildiği tek yol sahibinin yanında yürüyeceği yollarmış ve sahip olduğu tek ev sahibinin yanıymış. O da sahibinin gittiği yoldan dönmesini beklemeye karar vermiş.

Maya'yı bahçede yalnız başına gören arkadaşım komşusuna haber vermek istemiş. Çünkü komşusunun bile isteye Maya'yı sokağa bırakmış olduğunu düşünememiş. Sahibine ulaşmak için işe geç bile kalmış arkadaşım. Ama onu işe geç kalmakta daha çok Maya'nın sahibinin "biliyorum sokakta olduğunu. ben kendim bıraktım. bakamayacağım artık ona" demesi üzmüş. Tüm gün işyerinde bir çözüm düşünmüş, akşam eve geldiğinde bakmış ki Maya hala bahçede tatile gittiği ve onu terkettiği için hiç gelmeyecek sahibini beklemekteymiş. 

Belediyeyi aramış arkadaşım Maya sokak köpekleriyle başedemez, gece başına bir iş gelmesin barınakta kalabilsin diye. Ama şans bu ya eşi şehir dışında diye götürememiş barınağa, barınaktakiler de demişler ki "biz de ancak sabah alabiliriz." 

Ben bu hikayeyi işte bu fotoğrafla öğrendim... Umutsuzca sahibini bekleyen Maya'nın bir zamanlar yuvası olan evin balkonuna bakarkenki haliyle... O an yüreğim parçalandı. Tam da aynı günün sabahı benim tüm çabam Oscar'ın boynunu acıtmayacak, göğsünü kesmeyecek tasmalar aramaktı... Ben oğluşumun tüyüne kıyamazken birisi bir cana kıymıştı... Hemen veterinerimiz Yıldız Veteriner Kliniğini aradım. Gece saat 11 idi ama o muhteşem insanlar hemen alın gelin sokakta kalmasın... Biz bakarız dediler...

Arkadaşıma haber verdim... Ve hemen onlara gittim... Minik Maya'yı ilk başta bahçede göremedim. Seslendim aradım taradım sonra bir baktım çıktı ortaya ... Koşarak atladı kucağıma ve arkadaşım ile oğlu geldiler aşağıya attık Maya'yı arabaya... Tuttuk veterinerin yolunu. Kuzucuğa geçici de olsa bir yuva bulmuş olduk. Yıldız Veteriner Kliniğinin sıcak çatısı altında... 

Maya halen klinikte... Ona yuva olacak bir aileyi bekliyor... Tek şartımız var onu çok sevecek ve asla terketmeyecek bir ailesinin olması... Çünkü o da tüm canlar gibi sevmeyi sevilmeyi hakediyor...