Sevmenin günü mü olurmuş?

Oldu bitti özel günleri, bayramları, seyranları hiç sevmem... Tüm yıl yapmadığın bir şeyi o gün yapma zorunluluğu verir ya insanlara... Gıcık olurum. İşte o yüzden hep sorarım, annenin, babanın, öğretmenin, çevrenin... ve de sevmenin günü mü olurmuş? 

365 gün kavga et, kız, dök, kır etrafı ama takvimler 14 Şubat'ı gösterdi mi 7 adet gül al, ohhh mis süper sevgili ol. Hele bi de hediye yarışına girilmesi yok mu? Şimdi beni hayal edin şöyle gözlerimi şöyle sola çevirdiğimi sonra yukarıya doğru kaldırıp sağa çevirdiğimi düşünün... Soruya cevabım işte budur... Bunu bana bir kaç kez yaptırtan da kendilerine gelen çiçekleri böcekleri her türlü ortamda paylaşanlar... Aralarında öyle tanıdıklarım var ki, gerçekten de aşık değilim, sevdiğimi de söyleyemem ama beni çok seviyor ya o yeter diyenler dahi var. İşte bu tiplerin yoğun olduğu sevgililer günü kutlamacılarından biri olmamak için sevgilim olduğunda dahi kutlamışlığım yoktur bu günü.

Sevgililer günü ile ilgili en komik anım da hiç kuşkusuz eski erkek arkadaşımla gittiğim filmin yardımcı oyuncusuyla ondan ayrıldıktan sonra geçirdiğim ilk sevgililer gününde birlikte olmamdı. Tamamen saçma sapan bir şekilde tanışmam da cabası.

O hiçbir zaman buna inanmamış olsa da yılbaşı gecesinde tanıştığım bir arkadaşımın facebookda bizi aynı anda eklemesi sonucu merakım onun fotoğraflarına bakmak yerine yanlışlıkla dürtüklemem ve sonuçta da konuşmaya başlamamız ve onun Ankara'ya gelmesiyle nihayet bulmuştu. 

Gerçi inanın böyle bir saçmalıkla tanıştıysanız devamı da aynı saçmalıkta devam ediyor. O yüzden aman diyeyim dikkat edin... Eliniz ayağınız kayıp da milleti dürtmeyin.

Bir de hediyeyi, kalpleri, böcekleri boşverin, geçekten sevin ve sevilin... Bunu da bir gün değil hergün tüm bedeninizde, ruhunuzda ve kalbinizde hissedin... Gülümseyin...