Dilekler asılsın dallara...

En güzel geleneklerden biridir Hıdırellez kutlamaları... En sevdiğim geleneklerdendir... Ben geleneksel şeylerden aslında pek hoşlanmam. Bazılarını çok tutucu, hatta çok eski bulurum. Günümüz koşullarında uyması, uygulaması zor gelir onların bana... Ama Hıdırellez başkadır... Özeldir, güzeldir, eğlencelidir, umut doludur...

Küçük bir kızken ailecek çizdiğimiz dileklerimizdir hatırladığım Hıdırellezden... Annem, babam, ben ve kardeşim oturur minik kağıtlara ne dilersek onu çizerdik. Sonra da bahçeye iner bir gül ağacının dibine gömerdik o minik kağıtları. Neler çizdik yıllarca... Kimi gerçek oldu, kimi olmadı. 

Benim ise her zaman çizdiğim, tuttuğum dileğim bir köpek resmi idi, küçük bir çocuk olduğum yıllardan beri. İşte bir dilek ttum ve sen gerçek oldun dedirten Oscar'ım bana Hıdırellez'in getirdiği hayat armağanımdır... 

İlginçtir ama küçüklüğümden beri çizdiğim bahçeli ev, 4 çeker araç bunlar ne mutlu kibana gelen dileklerim... Bir de elmanın yarısını diliyorum ama Hıdırellez nedense onu getirmeyi hep bekletti bu zamana kadar... Bakalım bu sene ne yapar...

Yağmurlu bir Ankara sabahı var bugün... Belki heryerde yağıyor yağmur... Ama siz yine de çizin dileklerinizi, gül ağaçlarının dibine gömün veya dallarına asın... Bir dilek tutun ve gerçek olsun... Hıdırellezinizin kutlu olsun, mutlu olsun, hayırlı olsun...