Kıyamet gelse de bir kopsak...

Herkes kilitlenmiş 21 Aralık'ı bekliyor... Neredeyse tüm dünya bizim Şirince'ye ve Fransızların Bugarach'ına akın edecek gibi.... Ya bu kıyamet kopacaksa tüm dünyada kopmayacak mı? Hadi diyelim ki Şirince ve Bugarach'da kopmayacak dünyanın geri kalanındaki sevdiklerimiz ölüp gidince çok mu mutlu yaşayacağız... Aslına bakarsanız kopsa ayrı dert, kopmasa ayrı dert..

Giderek yaklaşıyor tarih 21 Aralık'a... Bir yandan inanmıyorum bir şey olacağına dalga geçiyorum, diğer yandan içimde küçük de olsa bir endişe taşıyorum ya olursa diye..

Çünkü o zaman eksik kalmış bir çok şey olacak yapmak isteyip de yapamadığım. Hani gerçekten bilsem ki son 3 günümüz bu dünyada, o vakit hiç uyumaz 24x3=72 saati dolu dolu geçirmeye çalışırdım. Oscar'la doyasıya vakit geçirir, tüm sevdiklerimi etrafımda toplar, vur patlasın, çal oynasın eğlenirdim. Sevdiklerime onları ne kadar çok sevdiğimi söyler, sıkı sıkı sarılır, gizlice vedalaşırdım. Düşünüyorum da daha başka neler yapardım acaba diye, beynim patlayacak gibi oluyor düşündükçe... Devreleri yanacak sanki, o kadar hızlı bir şekilde geçiyor ki yapacaklar listem, hangisini önce hangisini sonra yapsam diye sıralayamıyorum bile... Ve hatta birini yaptığımda geçecek dakikaları hesaplıyor eyvah diyorum diğerlerine yetebilecek mi bu sınırlı saatler. Hani epeydir sinemaya gitmiyorum ve çok özledim, ama patlamış mısır eşliğinde yapacağım bu keyifle kalacak bana en iyi ihtimal sadece 70 saat, eee ben daha tiyatroya, baleye ve operaya gideceğim. Bir de konser ekle... Karaoke yapmayı da unutmamalı. Şöyle güzel bir parti... Gitti gitti sayılı saatler... Ayy ne olur patlama dünya,  otur oturduğun yerde..

Siz de ne halt ettiniz Mayalar. Kesin tablette yer kalmadı bitirdiniz takvimi 21.12.2012'de... Bizi de aldı burada derdi sizin yüzünüzden. Ama hiç olur mu böyle. İnsan bir düşünür gelecek nesilleri.

Kimle konuşsak konu dönüp dolaşıp geliveriyor ayın 21'ine.

Kıyamet ikindi namazından sonra kopacağı için cuma günü evde olduğumuz saatlere denk gelecek diye sevinenler mi ararsınız, hayatın gerçeklerine dalıp sayılı günümüz vardıysa 2013 izinlerimi de mahsuben kullanırdım diyenler mi bulursunuz... İtiraf ediyorum bunu diyen kişiye önce bir "aaa evet" dedikten sonra "ya arkadaş ölüyoruz ne izni ya yemişim izni, işe gelmezdim arayın durun beni" dedim...

Valla 21 Aralık'ta bir şey olmazsa Mayalılar çok üzülürdü eminim bir de Şirince ve Bugarach'a giden aklı evvelller. Ama olursa da ben yeminle çok üzüleceğim hani üzüldüğümü anlayacak veya hissedecek durumda olacak mıyım bilmiyorum ama... Yapamadıklarıma epey üzgün giderim o yüzden de ne o köprüyü ne de sınavı geçebilirim.

O yüzden bırakalım Maya Takvimini yaşasın Pirelli ve Biscolata Takvimleri diyor... Hayat ile ilgili bence en büyük dersi veren Jorge Louis Borges'in Anlar şiiri ile 21 Aralık'a geri sayımı başlatıyorum...3...2...1...

ANLAR

Eğer, yeniden başlayabilseydim yaşamaya, 

İkincisinde, daha çok hata yapardım. 

Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım. 

Neşeli olurdum, ilkinde olmadığım kadar, 

Çok az şeyi 

Ciddiyetle yapardım. 

Temizlik sorun bile olmazdı asla.
Daha çok riske girerdim.
Seyahat ederdim daha fazla. 

Daha çok güneş doğuşu izler,
Daha çok dağa tırmanır, daha çok nehirde yüzerdim.
Görmediğim bir çok yere giderdim. 

Dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye.
Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine.

Yaşamın her anını gerçek 

ve verimli kılan insanlardandım ben.

Yeniden başlayabilseydim eğer, yalnız mutlu anlarım olurdu. 

Farkında mısınız bilmem. Yaşam budur zaten. 

Anlar, sadece anlar. Siz de anı yaşayın. 

Hiçbir yere yanında termometre, su, şemsiye ve paraşüt almadan, 

Gitmeyen insanlardandım ben. 

Yeniden başlayabilseydim eğer, hiçbir şey taşımazdım.

Eğer yeniden başlayabilseydim,
İlkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım.
Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla.
Bilinmeyen yollar keşfeder, güneşin tadına varır,
Çocuklarla oynardım, bir şansım olsaydı eğer.
Ama işte 85'indeyim ve biliyorum...
ÖLÜYORUM...