Yıldız bahçesi...

Yıllarca gizlenmiş duyguları, takma bir isimle paylaşmak...Bayan Estrella Epcot'u takdimimdir...

Yıllar evvel çocukluk ve genç kızlık dönemimde tüm duygu ve düşüncelerimi şiirle dile getirirdim. Ama çocukluk işte en güzel defterleri alıp, özenle yazdığım şiirlerimi kimselere göstermez, sır gibi saklardım. O zamanlar en sevdiğim sanatçı Aydan Şener'di, üzerinde onun resminin olduğu bir defter almış ve şiirlerimi o deftere yazmaya başlamıştım. Bir gün "gizli şiir defteri"mi oturma odasındaki masanın üzerinde unutmuşum. Canım annem günlüklerimi, defterlerimi ortada da bıraksam karıştırmazdı hiç. Çoğu annede rastlanmayacak şekilde "özel hayatıma" saygısı vardı annemin. Amma ve lakin biricik dayım görüvermiş benim gizli mabedi. Anneme ısrar etmiş okuyalım diye. Annem ne kadar karşı çıksa da meraklarına yenilmişler nihayetinde ve o gizli duygular dökülmüş ortaya. Dayım tüm şiirleri benim yazdığıma inanamamış. O zamanlar 10 yaşlarımdaydım . O yaşlardaki bir çocuğun o kadar ince bir şekilde hislerini dile getiremeyeceğini söyleyince dayım, annem emin olmak için bana defteri okuduklarını o şiirlerin hepsinin mi benim olduğunu sordu. Aman ne kıyamet kopardım ne kıyamet.... Kızdım, bağırdım, çağırdım, ağladım, tepindim ve gizli dünyama girildiği için, o dünyayı parça parça edip çöpe attım.

Ama tabii şiir yazmayı hava gibi su gibi yemek gibi yaşamsal gören bendeniz, durmadım yeni defterler seçtim onların sayfalarını birbir doldurmaya başladım. Hayatımda sadece 2 kez cesaret edip şiirlerimi paylaştım. Okuldaki yarışmalarda ismimiz gizlenerek tüm öğrencilerin oylamasıyla yapılıyordu seçmeler de ondan cesaret edebilmiştim. 

1992'de henüz 14 yaşındayken yazdığım ve 4. olan şiirimi yıllar sonra bir ablamın ısrarı üzerine internette bir şiir sitesinde paylaştım şiir severlerle. Ama tabii yine gizli bir isimle. Estrella Epcot, nam-ı değer yıldız bahçesi... İşte Yıldız Bahçesinden o şiir;

ACILARA TUTUNUYORUM

Yarın yine seni görmek umuduyla 

Yatıyorum boş yatağıma

Yanımda, verdiğin o küçük yastığa

Sarılıyorum sımsıkı

Acılara tutunuyorum

Yatağımın bir ucunda

Bana gülümseyişini

Gözkırpışını hatırladıkça

Darılıyorum anılarıma

Ve sonra canım...

Sen geliyorsun aklıma

Ağlıyorum yastığımda

Battaniyem ısıtmıyor beni

Sevgiyi veremiyor başucumdaki bebeğim

Acılara tutunuyorum

Yatağımın bir ucunda

Gözlerini görüyorum

Ellerini tutuyorum

Sonra kızıyorum sana...

1992, Ankara