Yıldız bahçesi...


Yıllarca gizlenmiş duyguları, takma bir isimle paylaşmak...Bayan Estrella Epcot'u takdimimdir...

Yıllar evvel çocukluk ve genç kızlık dönemimde tüm duygu ve düşüncelerimi şiirle dile getirirdim. Ama çocukluk işte en güzel defterleri alıp, özenle yazdığım şiirlerimi kimselere göstermez, sır gibi saklardım. O zamanlar en sevdiğim sanatçı Aydan Şener'di, üzerinde onun resminin olduğu bir defter almış ve şiirlerimi o deftere yazmaya başlamıştım. Bir gün "gizli şiir defteri"mi oturma odasındaki masanın üzerinde unutmuşum. Canım annem günlüklerimi, defterlerimi ortada da bıraksam karıştırmazdı hiç. Çoğu annede rastlanmayacak şekilde "özel hayatıma" saygısı vardı annemin. Amma ve lakin biricik dayım görüvermiş benim gizli mabedi. Anneme ısrar etmiş okuyalım diye. Annem ne kadar karşı çıksa da meraklarına yenilmişler nihayetinde ve o gizli duygular dökülmüş ortaya. Dayım tüm şiirleri benim yazdığıma inanamamış. O zamanlar 10 yaşlarımdaydım . O yaşlardaki bir çocuğun o kadar ince bir şekilde hislerini dile getiremeyeceğini söyleyince dayım, annem emin olmak için bana defteri okuduklarını o şiirlerin hepsinin mi benim olduğunu sordu. Aman ne kıyamet kopardım ne kıyamet.... Kızdım, bağırdım, çağırdım, ağladım, tepindim ve gizli dünyama girildiği için, o dünyayı parça parça edip çöpe attım.
Ama tabii şiir yazmayı hava gibi su gibi yemek gibi yaşamsal gören bendeniz, durmadım yeni defterler seçtim onların sayfalarını birbir doldurmaya başladım. Hayatımda sadece 2 kez cesaret edip şiirlerimi paylaştım. Okuldaki yarışmalarda ismimiz gizlenerek tüm öğrencilerin oylamasıyla yapılıyordu seçmeler de ondan cesaret edebilmiştim. 
1992'de henüz 14 yaşındayken yazdığım ve 4. olan şiirimi yıllar sonra bir ablamın ısrarı üzerine internette bir şiir sitesinde paylaştım şiir severlerle. Ama tabii yine gizli bir isimle. Estrella Epcot, nam-ı değer yıldız bahçesi... İşte Yıldız Bahçesinden o şiir;

ACILARA TUTUNUYORUM

Yarın yine seni görmek umuduyla 
Yatıyorum boş yatağıma
Yanımda, verdiğin o küçük yastığa
Sarılıyorum sımsıkı
Acılara tutunuyorum
Yatağımın bir ucunda
Bana gülümseyişini
Gözkırpışını hatırladıkça
Darılıyorum anılarıma
Ve sonra canım...
Sen geliyorsun aklıma
Ağlıyorum yastığımda
Battaniyem ısıtmıyor beni
Sevgiyi veremiyor başucumdaki bebeğim
Acılara tutunuyorum
Yatağımın bir ucunda
Gözlerini görüyorum
Ellerini tutuyorum
Sonra kızıyorum sana...
1992, Ankara

Yorumlar

  1. Estrella Epcot. Tuttum bu ismi. Çok afilli ve gizemli. Oscar'ın yavruları olaydı adını koyardık. Valla şiir süpermiş Elifcan. O yaşta bu duygu varsa, bu yaşta nasıl duygular çıkar senden tahmin bile edemedim....

    YanıtlaSil
  2. valla nesliciğim şiir defterlerimi bir okusan şaşırırsın...ben kendim bile şaşırıyorum...

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kalplerin Kraliçesi Babaanne oldu... (Bölüm 6)

Bir küçük cadı...